چگونه فرزندی حرف شنو داشته باشیم

بازیگوشی کردن، مقاومت در مقابل قوانین و مقرراتی که والدین تعیین می کنند و همچنین کنجکاوی کردن سیری ناپذیر از خصوصیات همه بچه ها در تمام دنیا است، اما بسیاری از همین کودکان به شدت از والدین خود حرف شنوی دارند در حالی که برخی دیگر هیچ توجهی به حرف های مادر یا پدر خود نمی کنند، باید توجه داشت که اعمال قوانین و مقررات در خانه و همچنین برخی سخت گیری ها از سوی والدین از جمله مواردی است که والدین به دلیل حفظ امنیت و تربیت کودک مجبور به اعمال آنها هستند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به روش هایی که به کمک آنها والدین می توانند در تربیت یک کودک حرف شنو موفق باشند.

حرف شنو بودن به چه معنا است

اگر بخواهیم دقیق تر به این قضیه نگاه کنیم این سوال مطرح است که حرف شنو بودن کودک دقیقا به چه معنا است، آیا این که کودک مطیع و آرام باشد به معنای حرف گوش کن بودن او است؟ کودکان نسل امروز با کودکان زمان های گذشته بسیار فرق می کنند، تغییر سبک زندگی و در دسترس بودن ابزارهای ارتباطی و شبکه های اینترنتی باعث شده است که کودکان امروز نسبت به کودکان چند دهه قبل آگاهتر باشند. ضمن این که در کنار آگاهی و اطلاعات بالا نسبت به همسالان خود در سالهای گذشته حرف شنوی کمتری هم از والدین خود دارند.

باید بگوییم که منظور ما از یک کودک حرف گوش کن یک کودک منفعل و گوشه گیر نیست، بلکه منظور کودکی است که در کنار شیطنت ها و بازی گوشی های کودکانه مرسوم در مواقع لازم به حرف والدین خود گوش کرده و مطیع باشد. باید به این واقعیت واقف بود که اگر حرف شنوی نکردن کودکان از والدین از یک حدی بالاتر رود بهتر است که برای رفع این مشکل به مشاوره و روانشناس مراجعه کرد.

چگونه می توان کودکی حرف شنو داشت؟

برای این که کودکانی حرف شنو و مودب داشته باشید باید روش های تربیتی مناسبی را در پیش گیرید که به شما کمک می کند تا با چالش مقابله با کودکان سرکش در جامعه امروزی کمک بسیاری خواهد کرد. در این بخش سعی می کنیم با ارائه راهکارهای مناسب به شما کمک کنیم تا روش های صحیح تربیتی در این زمینه را بدانید.

علت حرف شنوی نکردن کودک را بررسی کنید

گوش نکردن به خواسته های والدین یکی از روش های قدرتنمایی کردن کودکان است،  آنها سعی می کنند که با این کار والدین خود را به چالش بکشند، معمولا در این مواقع رفتار کودک به گونه ای است که والدین نمی دانند که او حرف هایشان را نشنیده است و یا شنیده اما برای آن حرف ارزشی قائل نشده است، بهترین رفتار در این شرایط آن است که علت بی توجهی کودک را بررسی کنیم، توصیه می کنیم که با پرسیدن سوالاتی مثل ” فهمیدی چی گفتم؟”، ” چیزی که گفتم واضح بود یا دوباره تکرار کنم؟” و ” خودت بگو من چی گفتم” مطمن شویم که آیا کودک حرف ما را شنیده و آن را درک کرده است یا خیر.

ممکن است برای شما هم پیش آمده باشد که فرزندتان در حال بازی کردن باشد، بارها او را صدا می کنید اما بدون توجه به شما همچنان به کار خود ادامه می دهد، در این شرایط باید مستقیما روبه روی او بایستید، او را نگاه کنید و از او بپرسید ” ازت خواستم چی کار کنی؟” اگر او جواب شما را بدهد که مطمئنا صدای شما را شنیده و اهمیت نداده است در این صورت باید بگویید ” پس کاری که گفتم انجام بده” در غیر اینصورت خواسته خود را دوباره به شکل واضح بیان کنید و از او بخواهید که آن را انجام دهد. برای این که قدرت خودتان را ثابت کنید می توانید او را تهدید کنید که در اثر عدم تمکین حرف های شما او را از بازی یا تماشای تلویزیون محروم خواهید کرد.

اگر کودک با شما بحث می کند باید بحث را قطع کنید

البته منظور ما این نیست که با مشاجره و قهر به بحث خاتمه دهید، بلکه این کار  مستلزم رعایت احترام و شخصیت کودک است، شما به عنوان والدین در مورد کارهای مهم مثل مسواک زدن، تلویزیون دیدن، درس خواندن، بازی کردن، غذا خوردن و … باید قوانین خاصی داشته باشید که رعایت آنها الزامی باشد. باید توجه داشته باشید که هنگامی که کودکتان یکی از قوانین شما را مورد آزمایش و تعرض قرار می‌دهد، نباید با او بحث کنید. اگر قرار باشد برای هریک از قوانین با کودک جروبحث کنید، پیامی که به او می ‌دهید این است که قوانین شما قابل مذاکره هستند. والدینی که بر سر قوانین خود بحث می‌ کنند، در واقع کودکان خود را به جنگ قدرت دعوت می ‌کنند.

برای جلوگیری از این جریان باید در زمان مشاجره و بحث با یکی از این دو پاسخ سعی کنید که بحث را خاتمه بخشید:

– قبلا در این مورد صحبت کرده ایم، اگر به این قانون احترام نگذاری و دوباره کارت را تکرار کنی باید باز هم تنبیه بشی

– الان وقت بحث کردن نیست یا کاری که باید انجام بدی رو انجام بده یا باید ۵ دقیقه دیگه توی اتاقت تنها بمونی انتخاب کن.

در این میان والدینی که تا کنون در این خصوص سخت گیری نکرده اند فکر می کنند که باید همه چیز را برای کودک شرح دهند و کودک هم با سوالات مختلف او را به چالش می کشد، تنها زمانی باید به بحث کردن ادامه دهید که مطمئن باشید در نتیجه به اطاعت کردن کودک خواهد انجامید.

نباید در مقابل کودک کوتاه بیایید که فکر کند این بحث شما را خسته کرده و نهایتا در قوانین شما انعطافی ایجاد می کند.

اگر فرزند شما قوانین را به چالش می کشد برای او گزینه های محدودی تعیین کنید

وقتی که کودکان قصد دارند جریان را به مشاجره بکشانند بهترین کار اجرای روش محدودیت های بیشتر است، باید گزینه های محدودتری را در اختیار کودک خود قرار دهید تا کودک از انتخاب و مسئولیت خود آگاه شود.

به طور مثال فرض کنید که کودک شما در زمان صرف غذا با صحبت کردن حواس خواهر یا برادر خود را پرت می کند، به او بگویید ” یا همین الان ساکت می شوی و شام میخوری یا باید بری توی اتاقت و اونجا  منتظر بمونی تا صدات کنیم.” مطمئنا کودک سعی می کند که همکاری کند.

معمولا در این مواقع والدین باید حداکثر یک یا دو گزینه برای انتخاب پیش روی کودک بگذارند، در این صورت کودک می آموزد که مسئولیت پذیر باشد، در صورتی که به حرف خود عمل نکرد شما هم عواقبی که تعیین کرده اید را اجرایی کنید.

رفتار نادرست کودک را نادیده نگیرید

توجه داشته باشید که برخی کودکانی که حرف والدین را گوش نمی کنند سعی می کنند با غر زدن، گریه کردن، پرخاشگری، درگیری فیزیکی یا خیره نگاه کردن آنها را به چالش بکشند، در این صورت بهتر است که به جای این که به نیت کودک دقت داشته باشید تمرکز خود را روی رفتار او بگذارید، نباید اجازه دهید که به راحتی شما را به بازی بگیرد، سعی کنید با صبر و حوصله زیاد رفتار مودبانه ای از خود نشان دهید در این مواقع است که کودک رفتار پرخاشگرانه یا بی احترامی را از والدین خود می آموزد.

خط قرمز خود را حفظ کنید

همیشه برای کودک خود حد و مرزی تعریف کنید و روی این خطوط قرمز تاکید داشته باشید، اجازه ندهید که تحت هیچ شرایطی کودک از این خط قرمزها عبور کند. حتی اگر کودک حرف درستی می زند اما رفتار زننده ای دارد شما باید روی رفتار او تمرکز کرده و همچنان اجازه عبور از خط قرمزها را به او ندهید.

فرض کنید که کودک شما در زمان بازی کودک دیگری را کتک زده است، کودک کتک خورده با گریه به شما شکایت می کند، باید از کودک خود بخواهید که سریعا به اتاق خود رفته و در مورد رفتارش فکر کند،  حتی اگر کودک شما با گریه و زاری از شما می خواهد که این بار او را ببخشید نباید وارد بازی شوید و از خط قرمز خود عبور کنید، در این شرایط بهتر است به او بگویید شاید بار دیگر این کار را نکنم اما الان فقط باید به اتاق خودت بروی و به رفتار بدت فکر کنی. در این صورت کودک می فهمد که در زمان انجام کارهای اشتباه هیچ بخششی وجود ندارد.

کودک عصبانی را آرام کنید

وقتی کودک شما از هر موضوعی عصبانی است، بهتر است که برای رسیدن به نتیجه بهتر ابتدا او را آرام کنید، در شرایط خشم سعی کنید که از کودک خود برای لحظاتی جدا شوید تا آرامش به هر دوی شما باز گردد. مثلا به کودک خود بگویید “بهتره که یه کم تنها باشی تا آروم بشی، تو یه فرصت بهتر با هم صحبت می کنیم” . سرعت آرام شدن افراد متفاوت است، بنابراین به خودتان و کودک‌تان زمان کافی بدهید و پس از اطمینان از آرام شدن او، به صحبت بپردازید.

گاهی نیاز است که عذرخواهی کنید

از این که از فرزند خود به خاطر عبور از خط قرمزها یا ضایع کردن حقوقش عذرخواهی طفره نروید، به طور مثال والدینی هستند که توهین یا تنبیه فیزیکی فرزند را خط قرمز خود قرار می دهند، در این صورت بهتر است که برای عذرخواهی آماده شوید، از فرزند خود بخواهید که شما را تنها بگذارد تا آرام شوید، سپس سراغ او بروید و از او عذرخواهی کنید.

باید بگوییم که عذرخواهی در چنین موقعیتی بهترین راه برای یک شروع دوباره است. این حرکت، پیام‌های زیادی راه به همراه دارد. این کار به کودکان نشان می‌ دهد چگونه باید به احساسات دیگران احترام بگذارند. به آنها می‌آموزد ناراحتی‌ های کوچک را که اغلب موجب رنجش و جنگ قدرت می‌ شود، چگونه می توان برطرف کرد و نکته‌ مهمتر این است که عذرخواهیِ والدین به کودک می‌آموزد که هیچ انسانی کامل نیست و همه ممکن است اشتباه کنند، درست این است که  باید بکوشیم و اشتباهاتمان را جبران کنیم.

پیش داوری نکنید

برای این که جنگ قدرت میان شما و فرزندتان بر پا نشود بهتر است که رفتارهای اشتباه او را شخصی نکنید، مثلا به این فکر نکنید که پشت هر رفتار اشتباه فرزند شما یک قصد و نیت شوم نهفته است، معمولا کودکان کارهای ناشایست و اعصاب خرد کن خود را بدون هیچ قصد و نیتی انجام می دهند، پس سعی کنید که فرزند خود را قضاوت نکرده و از پیش داوری ها پرهیز کنید.

علایق شما لزوما علایق کودکتان نیست

مطمئنا برای شما هم پیش آمده است که در یک مهمانی در حال صحبت و گفتمان در خصوص مسائل سیاسی و اقتصادی هستید اما بچه ها با سر و صدای زیاد در حال بازی هستند، باید بگوییم که در این میان هر دوی شما حق دارید، اما نباید  انتظار داشته باشید که فرزند شما ساکت گوشه ای بنشیند و به اخبار اقتصادی روز دنیا و تحلیل اطرافیان گوش کند، پس در این موارد رفتار کودک ما طبیعی است و ربطی به حرف شنوی کردن یا نکردن او ندارد، این ما هستیم که باید ذهنیت خود را در این مورد تغییر دهیم.

نتیجه گیری درباره چگونه فرزند حرف گوش کن داشته باشیم

اگر تا اینجای مقاله با ما همراه بوده اید مطمئنا متوجه شده اید که یک کودک حرف گوش کن کودکی است که به درستی و با شیوه های تربیتی استاندارد رشد پیدا کرده است، این به آن معنا است که کودکان بازیگوش، پر جنب و جوش، پر سرو صدا و پر انرژی لزوما کودکانی نیستند که از کسی حرف شنوی ندارند، بلکه بسته به اقتضای سن خود در حال بازی یا کنجکاوی هستند. باید بگوییم که واقعا گاهی نیاز است که والدین یک بررسی کامل روی رفتارهای خود و عقایدی که به شکل سنتی به آنها منتقل شده است داشته باشند، شاید راه چاره در تغییر خودمان نهفته باشد. گاهی مشاوره داشتن با یک روانشناس کودک می تواند یک راه کاربردی برای شناخت بیشتر کودک و روش های تربیتی او باشد، پس سعی کنید که از تمام روش های علمی در این زمینه کمک بگیرید تا بتوانید فرزند آرام و حرف گوش کنی در اختیار داشته باشید که در عین بچگی کردن می تواند به خوبی حرف های شما را درک کرده و آنها را اجرا کند.