آموختن ریاضی به کودکان کار آسانی نیست ، به ویژه در دوره ابتدایی آموزش مفاهیم عددی ریاضی باید با استفاده از تجهیزات و شمارنده هایی باشد که کودک بتواند مفهوم را درک کند. معمولا آموزش بصری در کودکان در دوره ابتدایی با موفقیت بیشتری همراه است. شما نیاز به تجهیزات زیادی در این زمینه ندارید می توانید با استفاده از شمارنده های ریزی مثل اسمارتیز ، حبوبات ، آب نبات های کوچک و یا قطعات لگو این کارها را انجام دهید و مفاهیمی مثل جمع ، تفریق یا ضرب و تقسیم را به خوبی به کودکان بیاموزید.
مثلا برای انجام یک تفریق ساده ( ۸-۱۷) کودک می تواند ۱۷ مورد را بشمارد. سپس، ۸ مورد از آن موارد را بردارد. در نهایت شروع به شمارش موارد باقیمانده می کند. این روش های آموزشی ساده می تواند بهترین متد برای آموزش مفاهیم عددی ریاضی به کودکان باشد. روش های مدرن آموزش ریاضی تأکید زیادی بر آموزش مفاهیم به صورت بصری دارند. این مسئله با روش های سنتی آموزشی که والدین در آن آموزش دیده اند بسیار متفاوت است.
قابل مشاهده کردن تفکر ریاضی
در مثال بالا که شامل تفریق هشت از ۱۷ است ، والدین ممکن است فکر کنند گام بعدی در آموزش به کودک، انتقال این قانون است که شما هرگز نمی توانید عدد بزرگتر را از عدد کوچکتر کم کنید.
آنها ممکن است بخواهند به کودک بگویند: “شما نمی توانید هشت را از هفت کم کنید، بنابراین یک عدد ۱۰ را از ستون ده تایی ها قرض کنید.” در آن زمان است که والدین و فرزند هر دو متوجه می شوند که دقیقاً همان جایی هستند که شروع کرده اند و هشت را از ۱۷ کم می کنند. بله!
مربیان ریاضی به جای اینکه در دام نشان دادن و گفتن روش دلخواه خود برای تفریق بیفتند، توصیه می کنند به زبان دانش آموزان گوش داده و در مورد آنچه قبلاً می دانند صحبت کنند. آنچه کودک می گوید و انجام می دهد می تواند منبعی برای درک تفریق برای کودک باشد. روش هایی وجود داردکه والدین یا مربیان می توانند به کمک آنها مفاهیم ریاضی را به خوبی به کودکان دبستانی بی آموزند.
اقدام مهم شماره ۱: مقدمات را فراهم کنید
صحبت کردن در مورد اعداد مستلزم درک مفهوم “مقدار” است – به عنوان مثال: چگونه می شود که عدد ۱۷ سه عدد کمتر از ۲۰ است و یا ۱۵ دو عدد کمتر از آن است. مربیان ریاضی در مورد اهمیت یادگیری مفهومی صحبت می کنند – یادگیری سریع دیدن تعداد بدون نیاز به شمارش، از طریق تشخیص سریع بصری.
استفاده از شمارنده به دانش آموزان کمک می کند تا مقادیر را ببینند. این را می توان با ترتیب دادن به شمارنده ها انجام داد، مانند گروه بندی شمارنده ها به دایره، ردیف یا خوشه های سه، چهار و پنج. به عنوان مثال، اگر عدد ۱۷به صورت ۵ تایی مرتب شده باشد، ممکن است کودک بگوید که سه دسته پنج تایی و دو واحد باقی مانده را به خوبی می بیند.
هفده به صورت پنج، پنج، پنج و دو دیده می شود. چگونه هشت را کم می کنید؟
در این صورت ممکن است کودک ابتدا یک دسته پنج تایی و سپس سه مورد دیگر را حذف کند، بسته به جایی که کودک شروع به برداشتن می‌کند (از چپ به راست در مقابل راست به چپ)، می‌توان تصاویر زیرنویس‌شده متفاوتی برای او باقی گذاشت: برای مثال، دو، پنج و دو. یا پنج و چهار. به چنین فرآیندی تجزیه اعداد یا شکستن عدد می گویند. شکستن هشت به پنج، دو و یک – چیزی را ایجاد می کند که به آن حس اعداد می گویند (درک چگونگی ارتباط اعداد).
اقدام مهم شماره ۲: کد رنگ
۱۷ نقطه با ده نقطه آبی و هفت نقطه به رنگ سبز نشان می دهیم. استفاده از رنگ های مختلف می تواند به بچه ها کمک کند تا بسته های عددی درون هر عدد را ببینند. استفاده از دو شمارنده رنگی مختلف می تواند توانایی یادگیرنده را برای دیدن فعالیت هایی که در ذهنشان اتفاق می افتد افزایش دهد.
فرض کنید کودک بگوید ، با تفریق هشت از ۱۷، ابتدا می خواهند هفت را کم کنند. سپس می توانید هفت شمارنده سبز و ۱۰ عدد آبی را بچینید و سپس هفت عدد سبز و یک آبی را حذف کنید. کد گذاری اعداد با رنگ ها به دانش آموزان کمک می کند تا بسته های عددی داخل هر عدد را ببینند (مثلا این که هفت و یک هشت را می سازند).
اقدام مهم شماره ۳: نمایش عملی
وقتی یادگیرندگان تفریق می کنند، یک عمل ذهنی انجام می دهند. دیدن این عمل با شمارنده، از درک مفهوم “برداشتن” پشتیبانی می کند.
بیایید به مثال خود ۱۷ منهای ۸ باز گردیم. اگر کودک بگوید که می‌خواهد ابتدا هفت را کم کند، والدین یا معلم می‌توانند این را با کشیدن (با یک حرکت رو به پایین) ترتیب هفت و به دنبال آن یکی از ۱۰ باقی مانده نشان دهند. هشت نقطه با فلش نشان داده شده است که از یک دسته ۱۷ تایی جدا می شوند. حرکت شمارنده ها نشان می دهد که چه فرآیندهای فکری در حال وقوع هستند.
تاکید بر فعالیت های ذهنی با انجام و یادگیری و حفظ آنها برای همه دانش آموزان مفید است. همچنین ممکن است راهی برای مربیان باشد که تا بتوانند کودک را در آموزش دخیل کنند. چنین روش هایی در آموزش ریاضی دیگر با زبان بومی یک منطقه و درک های زبانی انجام نمی گیرد. بنابراین همه کودکان بدون مهارت های زبانی نیز می توانند به راحتی مفاهیم را درک کنند. از این منظر، تأکید بر فرآیند و عمل در ریاضیات ممکن است به مشارکت دانش آموزان و تأیید شکل‌گیری هویت آنها بدون تأثیر نوع لهجه، گویش یا مهارت های زبانی آنها کمک کند،
اقدام مهم شماره ۴: به طور مکرر اعلام حضور کنید
در حالی که در حال مرتب کردن شمارنده ها، کدگذاری رنگ ها و نمایش اقدامات برای قابل مشاهده کردن ایده ها هستید، با بچه ها مکالمه داشته باشید، آنها را به مشارکت وادار کنید و به این ترتیب اعلام حضور کنید که دانش آموز مطمئن شود در کنار او حضور دارید. سوالات یا درخواست های زیر به شما کمک می کند:
«می‌توانی دوباره آن را بگویی؟»: اگر مطمئن نیستید که آنها چه کار کرده‌اند، از دانش آموز بخواهید که برای شما مسئله را با کمک شمارنده ها توضیح دهند. وقت گذاشتن برای فهمیدن اینکه چه کاری انجام داده اند برای آنها ارزشمند است و می تواند برای همه، از جمله والدین یا مربی نیز جذاب باشد.
اشاره کنید: وقتی شمارنده ها را حرکت می دهید تا انجام اعمال ریاضی قابل مشاهده باشد، با انگشت خود دایره‌ای بر روی شمارنده هایی که در حال شمارش هستند، اشاره کنید. هنگام کدنویسی رنگ، می توانید بپرسید: “اکنون چه اعدادی را می بینید؟ ۱۰ را به من نشان بده. هفت کجاست؟ یکی از چندتا؟” به نوبت روی اعداد اشاره کنید تا دانش آموز دقیقا متوجه کارهای شما شود.
آهسته پیش بروید: تفکر دانش‌آموزان می‌تواند یک فرآیند سریع است، بنابراین کاهش سرعت آنچه در ذهن آنها اتفاق می افتد کارخوبی است. برای کاهش سرعت انجام فرآیند، سؤالاتی از این قبیل بپرسید: “اول چه کار کردید؟”
به دانش آموز اجازه دهید رهبری را به عهده بگیرد: اگر دانش آموز بگوید : “ابتدا هفت را کم کردم، سپس یک عدد دیگر”، هفت شمارنده را به سمت پایین بکشید و از آنها بپرسید که کدام شمارنده (از ۱۰ عدد باقیمانده) باید پایین کشیده شود تا هشت عدد شود.
